SVVS - Award winnaar 1994
Vier MB339A's van het 213 Gruppo van de Italiaanse Luchtmacht wilden voor een weekend stop naar Soesterberg vliegen maar waren , vanwege de oefening Co-operative Spirit , genoodzaakt uit te wijken naar een ander vliegveld. Gelukkig viel de keuze op Valkenburg , zodat er op 21 oktober 1994 opeens vier MB339A's op de lijn stonden. Deze kisten waren verkozen tot de SVVS Award winnaars van 1994.
Het squadron was op de hoogte gebracht door de SVVS met daarbij een uitnodiging om Valkenburg te bezoeken voor een overhandiging van de award , maar eerst moest natuurlijk de trofee terug komen uit Turkije want dat waren de winnaars van 1993. En zo geschiedde dat er op 1 mei 1995 op Valkenburg een Turkse Hercules landde de 13188 , helaas een gecamoufleerde want de zilveren exemplaren waren ondertussen wel heel erg schaars geworden. De Turken wilden tijdens een informele bijeenkomst nog wel even kwijt dat 222 Filo zeer vereerd was geweest de SVVS-Award een jaar in haar bezit te hebben gehad. De uitreiking van de award aan de 'nieuwe' winnaars vond plaats op zaterdag 3 juni 1995 op het Marine Vliegkamp aan vliegers Antonio en Nelson, maar stond aanvankelijk gepland op de vrijdag daarvoor. De kisten waren op vrijdag vertrokken om 08.00 vanaf Lecce voor een twee uur durende vlucht naar Cameri in Noord Italië. Op Cameri moest nog het een en ander worden geregeld waardoor ze niet op tijd konden vertrekken voor de tweede etappe voor de vlucht naar Ramstein. Om 12.00 kon er vertrokken worden voor de vlucht naar Ramstein. Ook dit duurde twee uur. Op Ramstein moest heel snel worden bijgetankt om zo snel mogelijk naar Valkenburg te kunnen vliegen om daar op tijd te zijn voor de award uitreiking. Helaas werd de SVVS door de vliegkamp leiding op de hoogte gebracht dat de MB339 pas rond 16.45 op Valkenburg zou aankomen. Hierdoor moest de award uitreiking worden geannuleerd. De eindfase van de vlucht, die van Ramstein naar Valkenburg , nam slechts drie kwartier in beslag waardoor de MB339 om 16.03 op baan 23 landde...eigenlijk dus nog op tijd voor een award uitreiking. Gelukkig werd door een zeer welwillende medewerking van Bureau VIPCO , met zéér hoge uitzondering, de award uitreiking verplaatst naar de zaterdag. Een groep bestuursleden hebben zich het hele weekend over beide Italiaanse vliegers ontfermd door voor privé chauffeur te spelen en de heren overal naartoe heeft gereden. Op zaterdag werd in het bijzijn van een groep spotters de award uitgereikt en werd veel tijd genomen om de kist op de lijn te fotograferen..het veld was immers toch gesloten voor vliegverkeer. Vlieger Antionio was er een met een enorme staat van dienst ; vloog eerder op de F-104G en daarna F-104S om vervolgens instructeur te worden op de T-38 op Sheppard in de VS. Door een vervelend voorval in de privé kring van één van de vliegers was deze genoodzaakt om eerder terug te keren vanaf Schiphol met een lijndienst. Dit gebeurde op maandag 2e Pinksterdag toen Valkenburg nog gesloten was. Omdat het hoofdkwartier van de Luchtmacht in Italië niet blij was met het feit dat er op Valkenburg maar 1 piloot aanwezig was werd besloten om een tweede MB339 naar Valkenburg te sturen. Deze kwam vanaf Stuttgart omdat er daar twee stonden i.v.m. de gecancelde open dag op Spangdahlem. Deze vertrok op maandagmiddag naar Valkenburg ( Valkenburg ging om 13.00 pas open) en landde daar om 13.45. Beide piloten werden opgepikt en ook naar het hotel gebracht voor de overnachting. Op dinsdag zouden beide MB-339's weer vertrekken maar ook dit ging niet zonder problemen. Ramstein was niet bereidt om twee i.p.v. één MB339 te ontvangen. Na veel telefoneren door de VVA op Valkenburg werd besloten om de terugreis te vliegen via een tankstop op Fürstenfeldbruck en daarvandaan terug naar Italië. Beide vliegers waren van mening dat Valkenburg een ideale uitvalsbasis is voor navigatie tripjes en zouden proberen om het jaar daarna de award terug te komen brengen.
Pas in december van 1995 kwam de Award winnaar van dat jaar naar Valkenburg. Een Wessex hadden we op Valkenburg al vaker gezien maar eentje van het 72sqn uit het Noord Ierse RAF Aldergrove kunnen we wel als heel bijzonder beschouwen. Een uitnodiging van de SVVS aan de Engelsen werd met een gretig JA beantwoord voor juni 1996, afwachten was alleen nog de toestemming van het Engelse Ministry Of Defence. Uiteraard hadden de Italianen (winnaars van 1994) beloofd wat moeite te doen om daarbij te mogen zijn. Ook dit jaar ging er veel papierwerk aan vooraf maar het resultaat mocht er zijn; beide winnaars konden op dezelfde dag een trip naar Valkenburg regelen. Zo landde er op vrijdagmiddag 28 juni 1996 twee MB339's met vier instructeurs op Valkenburg die de award kwamen terug brengen. De entree van de Engelsen was wat minder spectaculair, zij waren geland op Schiphol....met een lijndienst. De weken voor de uitreiking werden er haarscheurtjes gevonden in de kisten en daarom was de inzetbaarheid erg laag en was er geen heli beschikbaar om naar Valkenburg te vliegen. Maar omdat ze geen verstek wilden laten gaan en ook omdat ze onderling contact hadden gehad met de Italianen moesten ze erbij zijn. Ze hadden zelfs vliegeroveralls meegenomen om het nog echter te maken. Na een weekend vol gezelligheid met beide bemanningen werd er na het weekend weer vertrokken. De Italianen maakten na take-off nog een low overshoot over de spotters en de Engelsen werd afgezet op Schiphol. Dit was trouwens de eerste keer dat de nieuwe winnaar de Award ontving uit de handen van de winnaar van het jaar daarvoor. Tot dan toe was het niet gelukt beiden op hetzelfde tijdstip bij elkaar te krijgen. De Italianen hadden beloofd vaker trips naar Valkenburg te maken en de Engelsen zouden zeker moeite doen om de Award een jaar later terug te komen brengen dit keer met helikopter.
Niet gefotografeerd tijdens het winnende bezoek maar 2 weken voor de Award uitreiking onderweg naar een open dag in Denemarken
Vreemde eend in de bijt in juni 1996 was een Italiaanse Piaggio P.166. Daarom ook een goede reden om deze als SVVS Award winnaar te kiezen van 1996. De kist , de MM25155 / 303-22 , kwam op 4 juni binnen en vertrok twee dagen later weer. 303 Gruppo had Valkenburg als rusthalte uitgekozen tijdens een navigatietrip.
Omdat er in 1997 een open dag op Valkenburg gehouden zou worden, werd geprobeerd om zowel de 'oude' winnaar als de Italianen rond die periode naar Valkenburg te halen. Na de in kennis stelling aan beide squadrons kwam er al gauw positief bericht dat beide op 12 september naar Valkenburg zouden komen om de open dag op te luisteren en gelijk de award uitreiking bij te wonen. Beide kisten kwamen aan op vrijdag middag en hadden er allebei een vlucht van zo'n zes uur op zitten. De Engelsen van 72sqn met hun Wessex waren gevlogen via Shawburry en Wattisham en vanaf daar de oversteek naar Valkenburg. De Wessex is één van de weinige heli's die rechtstreeks mogen oversteken vanwege het feit dat ze 2 motoren hebben. De Piaggio hoefde maar 1 tussenstop te maken en die ging via Dijon in Frankrijk. Uiteraard gaan de Italianen hun best doen om in 1998 de award terug te komen brengen.
Het is 1997 en al ruim 30 jaar lang komen er elk jaar Amerikaanse P-3 Orions op Valkenburg en toch weet een US Navy Orion squadron de SVVS Award te winnen. Het was dus ook niet zomaar een Orion maar een heuse 'EP-3E Aries II ' afkomstig van VQ-2 gestationeerd op NAS Rota in Spanje, en die hadden we op Valkenburg nog nooit gezien. De EP-3E kwam binnen op 20 juni 1997, bleef een weekje en vloog wat missies tijdens een JMC oefening. Het was voor het SVVS bestuur dus ook niet moeilijk om een winnaar van 1997 te vinden.
Na het aanschrijven van zowel de Italianen van vorig jaar als VQ-2 kwam er al gauw bericht terug dat september 1998 een mooie periode was voor een Award uitreiking. De Amerikanen hadden plek gereserveerd voor training van bemanningen op de flight simulator op Valkenburg rond 25 september. De Italianen zouden i.p.v. een P.166 een P.180 sturen want de P.166's vlogen op hun laatste uurtjes. Op maandag 21 september landde op Valkenburg (en vertrok gelijk weer) een P-3C van VQ-2 die mensen kwam brengen voor op de simulator en vervolgens zou er op 25 september een EP-3E langs komen voor het foto uurtje enkel en alleen voor de spotters. Op woensdag 23 september kwamen de Italianen en die hadden dus wel een P.166 bij hun....GEWELDIG. En voor de nummerspotters was het wéér een nieuwe, de derde al. De Award werd snel weggebracht voor het graveren van nieuwe inscripties. Vrijdag de 25e was het dan zover, een P-3C van VQ-2 was de dag ervoor binnen gekomen, want de eerder afgeleverde bemanning moest tenslotte ook weer opgehaald worden , en die werd samen met de P.166 omgekeerd op de lijn gezet voor goed licht voor de fotografen. En de EP-3E.......helaas....degene die speciaal voor de spotters moest komen had de dag ervoor een noodlanding gemaakt met een opgeblazen motor. CDR Jack Scorby van VQ-2 zei dat het squadron aanvankelijk met ongeloof en argwaan had gereageerd op het winnen van de Award omdat de EP-3E binnen de USN bekend staat als een lelijk vliegtuig. Tevens beloofde de VQ-2 Commander de Award een jaar later terug te komen brengen en dat hij daarbij z'n uiterste best zou doen om hiervoor een EP-3E te regelen. Na nog even geregeld te hebben met beide vliegtuigbemanningen dat ze na vertrek nog een low pass zouden maken kwam er een einde aan dit fantastische basisbezoek.
